Callas (Full Film) | Tony Palmer Films
ντοκυμανταίρ για την Κάλλας...
......
τα ταλέντα μας...
Lamprini T.
Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019
Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019
Γιώργος Κανάρης, Άρια του Ζερμοντ από την Τραβιάτα του Βέρντι...
Γιώργος Κανάρης, Άρια του Ζερμοντ από την Τραβιάτα του Βέρντι...
Ταλέντο...
Lamprini T.
Δημοτικά τραγούδια εργασίας, 2019
..............Προσπαθώντας να βρω Δημοτικά απ' το ίντερνετ για την εργασία, δυσκολεύτηκα πολύ γιατί δεν είναι όλα γραμμένα καλά... Άλλα είχανε μαύρο φόντο, άλλα ήταν στο "στίχοι" και ήτανε γαλάζιαπου έπρεπε να γίνουνε... μαύρα... κλπ κλπ...
... Εδώ θα βάλω λοιπόν τα δημοτικά, μήπως εξυπηρετήσω κανέναν... ...
.....ευχαριστώ όλες τις πηγές βεβαίως...
.......Lamprini T.
1. Αγκινάρα με τα’ αγκάθια, Πηδηχτό, Πελοποννήσου
Δημοτικό Ρούμελης/Παραδοσιακό
Αγκινάρα με τ' αγκάθια
και με τα λουλούδια τ' άσπρα
Αγκινάρα με τ' αγκάθια
Μην παραμυρίζεις τόσο
και με κάνεις και νυχτώσω
Μην παραμυρίζεις τόσο
Κι αν νυχτώσεις παλικάρι
κάτσε να βγει το φεγγάρι
Κι αν νυχτώσεις παλικάρι
Να σε δω να σε γνωρίσω
και να σε γλυκορωτήσω
Να σε δω να σε γνωρίσω
2. Αιγιώτισσα (από την πόρτα σου περνώ)
Aπό την πόρτα σου περνώ, ωραία Αιγιώτισσα
κι από τη γειτονιά σου, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Θα πάρω αερόπλανο, ωραία Αιγιώτισσα
και θα ’ρθω να σε πάρω, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Κι αν έχεις μάνα μάγισσα, ωραία Αιγιώτισσα
τα μάγια δεν με πιάνουν, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Μ’ αρνήθηκες, δε με πονείς, ωραία Αιγιώτισσα
Aπό την πόρτα σου περνώ, ωραία Αιγιώτισσα
κι από τη γειτονιά σου, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Θα πάρω αερόπλανο, ωραία Αιγιώτισσα
και θα ’ρθω να σε πάρω, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Κι αν έχεις μάνα μάγισσα, ωραία Αιγιώτισσα
τα μάγια δεν με πιάνουν, κόρη με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια, τι έχεις κι όλο κλαις
Μ’ αρνήθηκες, δε με πονείς, ωραία Αιγιώτισσα
πρέπει να με λυπάσαι, γιατί ’μαι ορφανό
δεν ξέρω το καημένο πλέον τι θα γινώ
3. Από ξένο τόπο, συρτός Μ. Ασίας
Aπό ξένο τόπο κι απ' αλαργινό
ήρθ' ένα κορίτσι, φως μου, δώδεκα χρονώ
Ούτε στην πόρτα βγαίνει ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου, δυο λόγια να της πω
Έχει μαύρα μάτια και σγουρά μαλλιά
και στο μάγουλό του, φως μου, έχει μιαν ελιά
Δε μου τη δανείζεις δεν μου την πουλάς
την ελίτσα που 'χεις, φως μου, και με τυραννάς
Δε σου τη δανείζω, δεν σου την πουλώ
μόν' να τη χαρίσω θέλω σε κείνον π' αγαπώ
4. Δεν μπορώ μανούλα μ’, συρτό στα τρία, Ηπείρου
Δεν μπορώ μανούλα μ’, δεν μπορώ,
αχ συρε να φέρεις το γιατρό.
Αχ συρε να φέρεις το γιατρό,
μην πεθάνω η δόλια και χαθώ.
Αγάπησα μάνα μ’ αγάπησα,
πικρά η μαύρη το μετάνιωσα.
Πικρά η μαύρη το μετάνιωσα,
αχ μανούλα μου δε σ’ άκουσα.
Ζήλεψα μάνα μ’ την ομορφιά,
τώρα είμαι άρρωστη βαριά.
Τώρα είμαι άρρωστη βαριά,
θα πεθάνω η δόλια κι είμαι νια.
Σώπα τσούπρα μ’ και μην κλαις εσύ,
θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί.
Θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί,
να σου γιάνει κόρη μ’ την πληγή.
αχ συρε να φέρεις το γιατρό.
Αχ συρε να φέρεις το γιατρό,
μην πεθάνω η δόλια και χαθώ.
Αγάπησα μάνα μ’ αγάπησα,
πικρά η μαύρη το μετάνιωσα.
Πικρά η μαύρη το μετάνιωσα,
αχ μανούλα μου δε σ’ άκουσα.
Ζήλεψα μάνα μ’ την ομορφιά,
τώρα είμαι άρρωστη βαριά.
Τώρα είμαι άρρωστη βαριά,
θα πεθάνω η δόλια κι είμαι νια.
Σώπα τσούπρα μ’ και μην κλαις εσύ,
θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί.
Θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί,
να σου γιάνει κόρη μ’ την πληγή.
5. Θέ μου μια κόρη πατρινιά, Πηδηχτό,
Πελοποννήσου
Θέ
μου μια κόρη πατρινιά, μια κόρη από την Πάτρα
Μια
ξανθή και μαυρομάτα
Είχε
ασημένιον αργαλειό
και
φυλντισένιο χτένι
Σαν
την κόρη που το υφαίνει
Θε
μου, να της κοπεί τα’ αντί
Να
σπάσει και το χτένι
Κόρη
αρραβωνιασμένη
Να
της κοπούνε οι κλωστές
Να
κάθεται να δένει
Κόρη
μοσχαναθρεμμένη
6. Καναρίνι μου γλυκό, συρτό Πόλης
Καναρίνι μου γλυκό
συ μου πήρες το μυαλό
το πρωί που με ξυπνάς
όταν γλυκοκελαϊδάς
Έλα κοντά μου στην αγκαλιά μου
Να σε χορτάσω, αχ με τα φιλιά μου
Έλα μικρούλα μου στην καμαρούλα μου
Να μου γιατρέψεις, πια την καρδούλα μου
Καναρίνι μου γλυκό
συ θα με τρελάνεις
με τα νάζια τα πολλά
σκλάβο θα με κάνεις
Καναρίνι κίτρινο
συ με πας στον κίνδυνο
Το πρωί σαν με ξυπνάς
όταν γλυκοκελαϊδάς
Έλα κοντά μου στην αγκαλιά μου
Να σε χορτάσω με τα φιλιά μου
Έλα μικρούλα μου στην καμαρούλα μου
Να μου γιατρέψεις πια την καρδούλα μου
7. Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά, Πηδηχτό, Πελοποννήσου
Λάμπουν τα
χιό- μωρέ, τα χιόνια στα βουνά
κι ο ήλιος στα λαγκάδια
ν-έτσι λάμπει, μωρέ, λάμπει κι η κλεφτουριά.
κι ο ήλιος στα λαγκάδια
ν-έτσι λάμπει, μωρέ, λάμπει κι η κλεφτουριά.
Έτσι λάμπει κι η
κλεφτουριά, οι Kολοκοτρωναίοι
π’ αυτοί δεν καταδέχουνται τη γης να την πατήσουν.
Kαβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε,
καβάλα παίρν’ αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι.
Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά, φλωριά ρίχνουν στους άγιους
και στον αφέντη το Xριστό ρίχνουνε τ’ άρματά τους.
π’ αυτοί δεν καταδέχουνται τη γης να την πατήσουν.
Kαβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε,
καβάλα παίρν’ αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι.
Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά, φλωριά ρίχνουν στους άγιους
και στον αφέντη το Xριστό ρίχνουνε τ’ άρματά τους.
……
Κλέφτικο, 3σημος,
τσάμικος
8. Μια Πρεβεζιάνα όμορφη, Πηδηχτό,
Πελοποννήσου
Η
ΠΡΕΒΕΖΑΝΑ
Μια πρεβεζιάνα όμορφη
μια πρεβεζιάνα όμορφη ξανθή γαλανομάτα
αυτή μου πήρε την καρδιά την έκανε κομμάτια.
Πρεβεζιάνα μου τσαχπίνα θα σε πάρω στην Αθήνα
θα σε πάρω στον Περαία πρεβεζιάνα μου ωραία.
Μια μέρα την μια μέρα την αντάμωσα
μια μέρα την αντάμωσα στα πεύκα στην βρυσούλα
με ένα γλυκό χαμόγελο με μάρανε η μικρούλα.
Πρεβεζιάνα μου τσαχπίνα θα σε πάρω στην Αθήνα
θα σε πάρω στον Πειραία πρεβεζιάνα μου ωραία.
Μια πρεβεζιάνα όμορφη
μια πρεβεζιάνα όμορφη ξανθή γαλανομάτα
αυτή μου πήρε την καρδιά την έκανε κομμάτια.
Πρεβεζιάνα μου τσαχπίνα θα σε πάρω στην Αθήνα
θα σε πάρω στον Περαία πρεβεζιάνα μου ωραία.
Μια μέρα την μια μέρα την αντάμωσα
μια μέρα την αντάμωσα στα πεύκα στην βρυσούλα
με ένα γλυκό χαμόγελο με μάρανε η μικρούλα.
Πρεβεζιάνα μου τσαχπίνα θα σε πάρω στην Αθήνα
θα σε πάρω στον Πειραία πρεβεζιάνα μου ωραία.
9. Ρούσσα παπαδιά, συρτό Ρούμελης
Τραγούδι με
προέλευση από τη Φθιώτιδα Στερεάς Ελλάδας. Ο ρυθμός του κομματιού είναι 4/4
(2-2).
Σαν
πήρα έναν κατήφορο στην άκρη στο ποτάμι,
και
το ποτά-, άιντε ρούσα παπαδιά και το
ποτάμι ήταν θολό.
Και το ποτάμι ήταν θολό, θολό, θολό
κατεβασμένο,
σέρνει
λιθά-, άιντε ρούσα παπαδιά σέρνει λιθάρια ριζιμιά.
Σέρνει
λιθάρια ριζιμιά δέντρα, δέντρα ξεριζωμένα,
σέρνει
και μια, άιντε ρούσα παπαδιά, σέρνει και μια γλυκομηλιά.
Σέρνει
και μια γλυκομηλιά τα μήλα φορτωμένη,
κι
ανάμεσα, άιντε ρούσα παπαδιά κι ανάμεσα στους κλώνους της.
Κι
ανάμεσα στους κλώνους της δυ’ αδέρφια ‘γκαλιασμένα,
τα
κλαίει η δό-, άιντε ρούσα παπαδιά, τα
κλαίει η δόλια η Ρούμελη.
Τα
κλαίει η δόλια η Ρούμελη, τα κλαίει όλος ο κόσμος,
για
ειδέστε τα, άιντε ρούσα παπαδιά, για ειδέστε τα, τα κακόμοιρα.
Για
ειδέστε τα κακόμοιρα για ειδέστε τα καημένα,
αν
δεν φιλιώ-, άιντε ρούσα παπαδιά, αν δεν φιλιώνταν ζωντανά.
Αν
δεν φιλιώνταν ζωντανά φιλιώνται απεθαμένα,
για
ειδέστε τα, άιντε ρούσα παπαδιά, για ειδέστε τα, τα κακόμοιρα.
10.
Σε ωραίο περιβόλι
Πηδηχτό, Πελοποννήσου
Σὲ
ὡραῖο περιβόλι
Σὲ
ὡραῖο, μαῦρα μου μάτια.
Σὲ
ὡραῖο περιβόλι.
Σὲ
ὡραῖο περιβόλι, ἀγαπῶ ᾿να χελιδόνι.
Τ᾿ἀγαπῶ,
μαῦρα μου μάτια.
Τ᾿ἀγαπῶ
κι ἐκεῖνο κλαίει.
Τ᾿ἀγαπῶ
κι᾿ἐκεῖνο κλαίει,
τὴν
καρδούλα μου, μοῦ καίει.
11.
Στο είπα και στο ξαναλέω,
καθηστικός Μ. Ασίας
Στο
‘πα και στο ξαναλέω
στο
γιαλό μην κατεβείς
κι
ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και διαβείς
Κι
αν με πάρει που με πάει
κάτω
στα βαθιά νερά
κάνω
το κορμί μου βάρκα
τα
χεράκια μου κουπιά
το
μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω
στη στεριά
Στο
‘πα και στο ξαναλέω
μη
μου γράφεις γράμματα
γιατί
γράμματα δεν ξέρω
και
με πιάνουν κλάματα
12.
Στου παπα - Λάμπρου την ,
Πηδηχτό, Πελοποννήσου
Στου παπά-Λά-, παπά-Λάμπραινα
Στου παπά-Λάμπρου την αυλή
και πολλοί ’ναι μαζεμένοι
παπά-Λάμπραινα καημένη
Μην ο παπάς, παπά-Λάμπραινα
μην ο παπάς είν’ άρρωστος
Μην η παπαδιά πεθαίνει
παπά-Λάμπραινα καημένη
Ούτ' ο παπάς, παπά-Λάμπραινα
ούτε ο παπάς είν’ άρρωστος
Ούτ' η παπαδιά πεθαίνει
παπά-Λάμπραινα καημένη
Παντρεύουνε, παπά-Λάμπραινα
παντρεύουνε τη λυγερή
και την μικροκαμωμένη
παπά-Λάμπραινα καημένη
https://www.youtube.com/watch?v=4U7uaT-GrA0
Aχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Aχ, εγώ ήμουνα που το ’στειλα, τζιβαέρι μου,
με θέλημα δικό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Αχ, πανάθεμά σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,
εσέν’ και το καλό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Αχ, που πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,
και το ’κανες δικό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Ώσπου να πάει για το νερό, να φκιάξει και το μύλο
ο ποντικός απ’ το πλευρό τρυπάει το σακί του,
ώσπου να πάει για μπάλωμα, να βρει και το βελόνι
ο λύκος από το πλευρό του τρώει το γαϊδούρι,
πω πω λελέ, τι έπαθα.
Για πάρτε με και σύρτε με ψηλά στον άη Θανάση,
που' ναι τα δέντρα τα δασιά με τους παχιούς τους ίσκιους.
-Κόφτε κλαριά και στρώστε μου, κλαριά να με σκεπάστε,
και στη δεξιά μου τη μεριά ν΄ αφήστε παρεθύρι,
να μπαιζοβγαίνει το πουλί, να φέρνει τα χαμπέρια
Θάλασσα απ' όλα τα νερά –
Θάλασσ’ απ’ όλα τα
νερά και τα ποτάμια πίνεις
κι από τα παλικάρια μας κανένα δεν αφήνεις.
κι από τα παλικάρια μας κανένα δεν αφήνεις.
Έγια-μόλα,
έγια-λέσα
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα.
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα.
Ανάθεμά σε
θάλασσα, τι σου ’χω καμωμένα
και μου κρατάς τ’ αγόρι μου τόσον καιρό στα ξένα;
και μου κρατάς τ’ αγόρι μου τόσον καιρό στα ξένα;
Θάλασσα βαρεί
την άμμο
σ’ αγαπώ μα τι να κάμω.
σ’ αγαπώ μα τι να κάμω.
Θάλασσα που ’σαι
αγνάντια μου και ξέρεις τον καημό μου
φέρε μ’ από την ξενιτιά τον αγαπητικό μου.
φέρε μ’ από την ξενιτιά τον αγαπητικό μου.
Θάλασσα βαρεί
το κύμα
σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα.
σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα.
Ω, θάλασσά μου
ουρανιά και κύμα μου γαλάζιο
φέρε μου την αγάπη μου να μην αναστενάζω.
φέρε μου την αγάπη μου να μην αναστενάζω.
Έγια-μόλα,
έγια-λέσα
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα.
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα.
Θαλασσάκι –
Θάλασσα,
θάλασσα τους θαλασσινούς
θαλασσάκι
μου
μη
τους θαλασσοδέρνεις,
θαλασσώνουμε
για σένα ξημερώνουμαι.
Ροδόσταμο,
ροδόσταμο να γίνεσαι
ωχ
κι αμάν αμάν,
τη
ρότα τους να ραίνεις
θαλασσάκι
μου και φέρε το πουλάκι μου.
Θάλασσα
κι αλμυρό νερό
να
σε ξεχάσω δεν μπορώ.
Να
σε ξεχάσω δεν μπορώ
θάλασσα
κι αλμυρό νερό.
Θάλασσα,
θάλασσα που τον έπνιξες
ωχ
κι αμάν αμάν
της
κοπελιάς τον άντρα,
θαλασσάκι μου και φέρε το πουλάκι μου.
Θε να ταξιδέψω θέλω –
Αττάλεια / Antalya της Παμφυλίας, μία όμορφη πόλη στα πόδια
του Ταύρου – στα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου, στα νερά ανάμεσα στη
Μικρασία και την Κύπρο.
«Να τα ταξιδέψω θέλω»
Χίος – Λέσβος
Να τα ταξιδέψω
θέλω, έρι πάλι,
να τα ταξιδέψω θέλω, έρι πάλι,
της Αττάλειας τα νερά, έρι πάλι, της Αττάλειας τα νερά
να τα ταξιδέψω θέλω, έρι πάλι,
της Αττάλειας τα νερά, έρι πάλι, της Αττάλειας τα νερά
με τα ψαριανά
καράβια, που ’χουν ναύτες λεβεντιά,
που ’χουν ναύτες παλικάρια, κι έχουν φόρτσα τα πανιά,
και πηδούνε στη φωτιά.
που ’χουν ναύτες παλικάρια, κι έχουν φόρτσα τα πανιά,
και πηδούνε στη φωτιά.
Είπα σου να φύγω
θέλω κι έλα ’κλούθα μου και συ,
κι ας ρημάξει το χωριό μας κι ας βουλιάξει το νησί.
κι ας ρημάξει το χωριό μας κι ας βουλιάξει το νησί.
Καράβι-καραβάκι –
Περιοχή: Ανατολική Θράκη - Κων/πολη
Καράβι καραβάκι
που πας γιαλό γιαλό
έβγα να σε διω
Μάγια μου `χεις καμωμένα
και τρελαίνομαι για σένα
μάγια μου `χει η αδερφή σου
και τρελλαίνομαι μαζί σου
Με κόκκινη σημαία
και με χρυσό σταυρό
έβγα να σε διω
Τα ματάκια σου τα μαύρα
είν' όλο καημός και λαύρα
τα ματόκλαδά σου κλείνεις
και να φύγω δε μ' αφήνεις
Αν είσαι για την Πόλη
και την Αγιά Σοφιά
αγάπη μου γλυκιά
Έλα να `σαι, να `σαι, να `σαι
να σου στρώνω να κοιμάσαι
έλα να ‘μαστε τα δυο μας
να περνούμε τον καιρό μας.
Πάρε και μένα μέσα
και σύρε στο καλό
έβγα να σε διω
Έλα, έλα σαν σου λέγω
μη με τυραννείς και κλαίγω
έλα, έλα πέρδικά μου
στα χεράκια τα δικά μου
Μανώλαρος –
Κρύος
αγέρας με βαρεί
στεριάς
τσαι του πελάου
μάθανε
την αγάπη μας
τσ'
όσο μπορείς φυλάου.
Μανώλαρε,
Μανώλαρε,
πήρ'
ο βοριάς τσαι μόλαρε.
Κρύος
αγέρας με βαρεί
στεριάς
τσαι της θαλάσσης
τα
λόγια που μιλήσαμε
ποτέ
σου μην ξεχάσεις.
Μανώλαρε,
βρε Μανωλιό,
πρίμα
τον έχεις τον καιρό.
Όρτσα
να πάω πνίγομαι
γεμάτα
δεν γλιτώνου
τσαι
να το ρίξου στη στεριά
πάλι
το μετανιώνου.
Ορτσάριζε,
ορτσάριζε
στον
Μπασαλέ φουντάριζε.
Γίνου,
πουλί μου, θάλασσα
τσ'
εγώ το ακρογιάλι,
τα
τσύματά σου να χτυπούν
στην
εδιτσή μ' αγκάλη.
Μανώλαρε,
Μανώλαρε,
πήρ'
ο βοριάς τσαι μόλαρε.
Μελαχρινό –
Μελαχρινό, μελαχρινό μου
μελαχρινό με τις ελιές
και με τα μαύρα μάτια
έκανες την, ω μελαχρινό μου
έκανες την καρδούλα μου
σαράντα δυο κομμάτια
Θα το φωνάξω μελαχρινό μου
θα το φωνάξω δυνατά
κι ο κόσμος ας το μάθει
είχα καρδιά ω μελαχρινό μου
είχα καρδιά τριαντάφυλλο
και μάδησε και εχάθει
Μες στου Αιγαίου τα νερά –
Μες στου Αιγαίου πρόβαλε να δεις
Μες στου Αιγαίου, Αιγαίου τα νησιά
Μες στου Αιγαίου τα νησιά
άγγελοι φτερουγίζουν
Μες στου Αιγαίου, Αιγαίου τα νησιά
Μες στου Αιγαίου τα νησιά
άγγελοι φτερουγίζουν
Και μέσα στο φτε πρόβαλ' άστρι μου
και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα
Α και μέσα στο φτερούγισμα
τριαντάφυλλα σκορπίζουν
και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα
Α και μέσα στο φτερούγισμα
τριαντάφυλλα σκορπίζουν
Αιγαίο μου γα βοήθα Παναγιά μου
Αιγαίο μου γαλήνεψε
Ε ε αιγαίο μου γαλήνεψε
τα γαλανά νερά σου
Αιγαίο μου γαλήνεψε
Ε ε αιγαίο μου γαλήνεψε
τα γαλανά νερά σου
Να 'ρθούνε τα ξε πρόβαλε να δεις
να 'ρθούνε τα ξε τα ξενάκια σου
Α, να ρθούνε τα ξενάκια σου
στα ποθητά νησιά σου
να 'ρθούνε τα ξε τα ξενάκια σου
Α, να ρθούνε τα ξενάκια σου
στα ποθητά νησιά σου
Ροδόσταμο να πρόβαλ' άστρι μου
ροδόσταμο να γίνουνε
Α ροδόσταμο να γίνουνε
Αιγαίο τα νερά σου
ροδόσταμο να γίνουνε
Α ροδόσταμο να γίνουνε
Αιγαίο τα νερά σου
Μπαρμπούνι μου θαλασσινό –
Μπαρμπούνι μου, μπαρμπούνι μου θαλασσινό
και ψάρι του πελάγου
όσο μποράς φυλάγου, όσο μποράς φυλάγου
αχ ψάρι του πελάγου.
Το μάθανε, το μάθανε πως σ’ αγαπώ
κι όσο μποράς φυλάγου,
αχ ψάρι του πελάγου,
αχ ψάρι του πελάγου,
όσο μποράς φυλάγου.
Μπαρμπούνι μου, μπαρμπούνι μου θαλασσινό
κι ολόχρυσό μου ψάρι,
ολόχρυσό μου ψάρι
κρίμα είν’ εγώ, κρίμα είν’ εγώ να σ’ αγαπώ
και άλλη να σε πάρει ολόχρυσό μου ψάρι,
ολόχρυσό μου ψάρι ποια θέλει να σε πάρει.
Μπρατσέρα –
Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά
να κάτσω στο τιμόνι
να δω της Λέρος τα βουνά
να μου διαβούν οι πόνοι
Μπρατσέρα μου έλα γιαλό
που 'χω δυο λόγια να σου πω
Ξημέρωσε η ανατολή
μπονάτσα να σκορπίσει
και τη μπρατσέρα που `ρχεται
να την καλωσορίσει
Πάει ο Προύζος να ορτσάρει
κι ο καιρός δε σιουντάρει
Πάψε βοριά μου να φυσάς
τα κύματα να αφρίζεις
και τη μπρατσέρα που `ρχεται
να μην την εμποδίζεις
Πάει ο Προύζος να φουντάρει
και του σπάζει το κοντάρι
Το ντέρτιν της καρτούλας
μου –
Τραγούδι ερωτικό με προέλευση από την Κύπρο.
Το τέρτιν της καρτούλας μου θκυο μύλοι 'εν τ' αλέθουν,
μήτε οι στράτες το χωρούν μ' οι ποταμοί που τρέχουν.
Καράβι στον λιμιώναν τυλίει τα πανιά
για το μελαχρινό μου έβκην' η αβανιά.
Σαράντα μέρες νηστικός έκαμεν ο ζωγράφος,
ζωγράφησεν την κόξαν της τσιε 'εν έκαμεν λάθος.
Άνταν να δώσει ο ήλιος απάνω στα τοισιά χαρά μου
να σε θώρουν πάντα στην εκκλησιά.
Εφτά καντάρια ζάχαριν να ρίξω μέσ' την λίμνην,
για να γλυκάνει το νερόν η Κουντουρού να πίνει.
Καράβι
καραβάκιν που πας γιαλό γιαλό
αν πας για τες Αθήνες, πες μου να
πάω κι εγώ
Ντούρνα –
Τραγούδι με προέλευση από
την επαρχία Καρίας στα Νοτιοδυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Ο ρυθμός του
κομματιού είναι 4/4 (2-2).
Το κάστρο της Αστροπαλιάς, το κάστρο
της Αστροπαλιάς,
το κάστρο της Αστροπαλιάς έχει
κλειδί κλειδώνει,
τούρνα τούρνα τούρνα έχει κλειδί
κλειδώνει.
Έχει κορίτσια έμορφα, έχει κορίτσια
έμορφα,
έχει κορίτσια έμορφα μα δεν τα
φανερώνει,
τούρνα τούρνα τούρνα μα δεν τα
φανερώνει.
Στο Καστελάνο σύννεφα, στο Καστελάνο
σύννεφα,
στο Καστελάνο σύννεφα κι η Μαλτεζάνα
βρέχει,
τούρνα τούρνα τούρνα κι η Μαλτεζάνα
βρέχει.
Και στου Καράη τα στενά, και στου
Καράη τα στενά,
και στου Καράη τα στενά έμορφες
κόρες έχει,
τούρνα τούρνα τούρνα έμορφες κόρες
έχει.
Έλα πουλί μου γρήγορα έλα πουλί μου
γρήγορα,
έλα πουλί μου γρήγορα και μην αργείς
στα ξένα,
τούρνα τούρνα τούρνα και μην αργείς
στα ξένα.
Κι ανθίσαν τα γαρύφαλλα, κι ανθίσαν
τα γαρύφαλλα,
κι ανθίσαν τα γαρύφαλλα που σου ‘χω
φυλαγμένα,
τούρνα τούρνα τούρνα που σου ‘χω
φυλαγμένα.
Άλλος σε λέει μέλισσα, άλλος σε λέει
μέλισσα,
άλλος σε λέει μέλισσα κι άλλος σε
λέει σφήγγα,
τούρνα τούρνα τούρνα κι άλλος σε
λέει σφήγγα.
Έχεις της σφήγγας το κεντρί, έχεις
της σφήγγας το κεντρί,
έχεις της σφήγγας το κεντρί της
μέλισσας την γλύκα,
τούρνα τούρνα τούρνα της μέλισσας
την γλύκα.
Με διαβατάρικα πουλιά, με
διαβατάρικα πουλιά,
με διαβατάρικα πουλιά έρωτες να μην
πιάνεις,
τούρνα τούρνα τούρνα έρωτες να μην
πιάνεις.
Γιατί ‘ναι διαβατάρικα, γιατί ‘ναι
διαβατάρικα,
γιατί ‘ναι διαβατάρικα και γρήγορα
τα χάνεις,
τούρνα τούρνα τούρνα και γρήγορα τα
χάνεις.
Κυρά μου Πορταΐτισσα, κυρά μου
Πορταΐτισσα,
κυρά μου Πορταΐτισσα με τα πολλά
καντήλια,
τούρνα τούρνα τούρνα με τα πολλά
καντήλια.
Βλέπε τα ταξεμάκια μας, βλέπε τα
ταξεμάκια μας,
βλέπε τα ταξεμάκια μας να σου τα κάνω χίλια,
τούρνα τούρνα τούρνα να σου τα κάνω
χίλια.
Σε καινούρια βάρκα μπήκα –
Σε καινούρια βάρκα μπήκα
και στον Αϊ-Γιώργη βγήκα
Είδα ναύτες παλικάρια
που ψαρεύανε τα ψάρια
Έχετε ψαράδες ψάρια
αστακούς και καλαμάρια
Έμπα μέσα διάλεξέ τα
και παλάντζα ζύγισέ τα
Πάρε βούρλα βούρλισέ τα
κι όσο θέλεις πλήρωσέ τα
Τη θάλασσα τη γαλανή –
Τη
θάλασσα τη γαλανή θα την εχαλικώσω
θα
την εστρώσω μάρμαρα να `ρθω να σ’ ανταμώσω.
Ας
ήταν οριζόμενο κι ας ήταν να μπορούσα
να
`ταν η θάλασσα στεριά να την επερπατούσα.
Χελιδονάκια
και πουλιά που χαμηλοπετάτε
αν
δείτε την αγάπη μου να μου τη χαιρετάτε.
Φύσα,
μαϊστρουλάκι μου και πάρε τη φωνή μου
να
πας τα χαιρετίσματα που στέλνω στο παιδί μου.
Η τράτα –
Αν το 'ξερε η μάνα μου
πως είμαι με την τράτα
θα μου 'στελνε τα ρούχα μου
και την παλιά μου βράκα
Ωρε η βάρκα μας
γιόσα η κουρελού
γιόσα ωρε και πότε εδώ
γιόσα και πότε αλλού
Γιαλέλι, γιαλέλι,
γιαλέλι για σα λά
γιαλέλι, γιαλέλι,
γεια χαρά σας βρε παιδιά
Απ' τ' Αϊβαλί κινήσαμε
και πάμε για την Γιούρα
στο δρόμο που πηγαίναμε
μας έπιασε φουρτούνα
Γιαλέλι, γιαλέλι,
γιαλέλι για σα λά
γιαλέλι, γιαλέλι
σ' αυτή τη γειτονιά
Κι από τη Σμύρνη φύγαμε
μπαρούτι φορτωμένοι
κι ο καπετάνιος φώναζε
Αγάντα μεθυσμένοι!
Κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου
τι έκανα στην τράτα
να πεις ότι εψείριζα
την τρύπια μου τη βράκα
Τζιβαέρι.
https://www.youtube.com/watch?v=4U7uaT-GrA0
Aχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Aχ, εγώ ήμουνα που το ’στειλα, τζιβαέρι μου,
με θέλημα δικό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Αχ, πανάθεμά σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,
εσέν’ και το καλό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Αχ, που πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,
και το ’κανες δικό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
άγουρος
–
Άγουρος πέτρα πελεκά (Κατερίνα Παπαδοπούλου - Σκύρος)
Άγουρος πέτρα πελεκά
αλήθεια κι όχι χωρατά
με το 'να του το χέρι,
χειμώνα-καλοκαίρι.
Κόρη ξανθή τονε ρωτά,
και μες στα σπλάχνα τον κεντά,
κόρη ξανθή του λέει,
και κάθεται και κλαίει,
Άγουρε που 'ν' το ΄χερι σου,
που να γινόμουν ταίρι σου
και πελεκάς με το 'να καλοκαίρι και χειμώνα;
Εγώ 'λεγα να μην το ειπώ,
να μην το ξομολογηθώ,
να μην το μαρτυρήσω
και να μην το μολογήσω.
Στης ηγουμένης το κελί,
ραγίστηκα σαν το γυαλί
κει μου το 'κοψαν το χέρι,
άδολό μου περιστέρι.
Αηδόνια
μη λαλήσετε –
Αηδόνια μη
λαλήσετε, πουλιά να βουβαθείτε
Κι εσείς οι
μαύροι Τσάμηδες στα μαύρα να ντυθείτε
Τι την Αγιά
την πήρανε τη δόλια μας την Πάργα
Η
Αλεξάντρα –
Περιοχή: Ήπειρος
Μωρέ τι
στέκεις μαραμένη μωρ Αλεξάνδρα;
Αχ τι
στεκεις κλα μωρέ –κλαμένη, μωρέ
κλαμένη;
Μην είσ’
απ’τον αγέρα μωρ’ Αλεξάνδρα;
Αχ μην είσ’
απ’ τη μωρέ απ’την δροσιά, απ’ την
δροσιά;
Δεν είμ’ απ’
τον αγέρα βρε λεβέντη.
Αχ δεν είμ’
απ’ τη μωρέ απ’ την δροσιά, απ’ την
δροσιά.
Μον’ ειμ’
από τ’εσένα βρε λεβέντη.
Αχ που πας
στη ξε μωρε στη ξενιτιά, στη ξενιτιά.
Αναταράξου,
μαύρη γης –
Η
Άρτα πέτρα να γενή –
Η Άρτα πέτρα
να γενεί κι ο Βάλτος να βουλιάξει,
Το δόλιο το
Ξηρόμερο Θεός να το φυλάξει.
Aπόχει τα
γλυκά κρασιά και όμορφα κορίτσια.
Άφιν'
ο Γιάννος την κλεψιά –
Ο Γιάννης άφ’σε
την κλεψιά, και ’πιασε το αλέτρι
και έσπειρε, κι αμάν, αμάν, και έσπειρε και απόσπειρε
και έσπειρε, κι αμάν, αμάν, και έσπειρε και απόσπειρε
και έσπειρε κι
απόσπειρε πέντε φεσάκια σπόρο
το μ’σο το χρώ- κι αμάν, αμάν, το μ’σο το χρώσταε, το ’δωσε,
το μ’σο το χρώ- κι αμάν, αμάν, το μ’σο το χρώσταε, το ’δωσε,
το μ’σό το
χρώσταε, το ’δωσε, τ’ άλλο το πάει στο μύλο
βρίσκει το μύλο χάρβαλο, και το νερό κομμένο.
βρίσκει το μύλο χάρβαλο, και το νερό κομμένο.
Ώσπου να πάει για το νερό, να φκιάξει και το μύλο
ο ποντικός απ’ το πλευρό τρυπάει το σακί του,
ώσπου να πάει για μπάλωμα, να βρει και το βελόνι
ο λύκος από το πλευρό του τρώει το γαϊδούρι,
πω πω λελέ, τι έπαθα.
Αφίνω
γεια, πατέρα μου –
Αφήνω γεια,
πατέρα μου,
Βλαχούλα
'ν' εκατέβαινε –
Βαρκούλα (ν) έκατέβαινε του Λούρου
τό ποτάμι,.
Βλαχούλα (ν) έρροβόλαε άπό ψηλή ραχούλα,.
(Ν) εμείς κουλουκουρέψαμε κι* είμαστε λερωμένοι.
Χαιρέτα μου ...
Γέρασα,
Χάιδω μ', γέρασα –
και
Τι να σου
κάνω Χάιδω μου τι να σε κάνω γιε μου.
Εγώ ο μαύρος
Χάιδω μ' γέρασα, κι εσύ θέλεις παιχνίδια.
Θέλεις στην
κούνια Χάιδω μ' βάλε με, θέλεις στη σαρμανίτσα.
Με το να σ'
πόδι Χάιδω μ' κούνα με, και με τα χέρια σ' γνέσε.
Και με το
στόμα σ' Χάιδω μ' το γλυκό, πες μας γλυκά τραγούδια.
(Είχε και άλλο )
-Τι να σε
κάνω Χάιδω μ’ δεν μπορώ και εσύ θέλεις παιχνίδια
παι εγώ σου
λέω Χάιδω μ’ δεν μπορώ
άντε δεν
μπορώ και εγώ παιχνίδια
Χάιδω μ’δεν
μπορώ, ωρέ παιχνίδια να σε παίξω
θέλεις στην
κούνια Χαιδω μ’ βάλε με αντε βάλε με
Κάρε Μπατε
Νοάπτα λα φιριάστρα μια ίου χίου Μαριοάρα νου τι ασπιρουιά.
Γιατί μωρέ
γιατί μας κάνεις το βαρύ,
μας κάνεις
το μεγάλο για σένα θα πεθάνω,
μας κάνεις
το μεγάλο για σένα θα πεθάνω.
Μαρία λέν
την Παναγιά,Μαρία λεν την Παναγιά
Μαρία λεν
και σένα Μωρ Μαρία μου,
Μαρία λεν
και σένα κακομοίρα μου
Για
ιδές την πώς ξαπλώθηκε –
Γιώργης
ο μαραθιανός –
Γλυκοχαράζει
η Ανατολή –
Γλυκοχαράζει
η Ανατολή, και γλυκοφέγγει η Δύση
Παν τα
πουλάκια στες βοσκές κι οι λυγερές στο πλύσμα
Πήρα κι εγώ
τον φάρο μου να πάω να τον ποτίσω
Στην στράτα
όπου πήγαινα, στην βρύση όπου πήγα
Βρίσκω μια
κόρη π’ έπλενε τα’ ανδρός της το γελάκι
-Καλή σου
μέρα κόρη μου
-Καλώς τον
τον διαβάτη
-Κόρη μου
δως να πιω λίγο νερό να πιω κι εγώ κι ο φάρος
Σαράντα
τάσια μούδωσε στα μάτια δεν την είδα
Επάνω στα
σαράντα δυο, την βλέπω δακρυσμένη
-Έχω άνδρα
στην ξενιτιά εδώ και δέκα χρόνια
- Κόρη εγώ
είμαιο άνδρας σου εγώ ο σύζυγός σου
-Δεν το
πιστεύω η άχαρη για νάχω τέτοια τύχη
Πες μου
σημάδια του σπιτιού, τότε θα σε πιστέψω
(ίσως έχει κι άλλο)
Γρήγορα
να 'ρθης, άνοιξη –
Η
Διαμαντούλα –
Η
ελαφίνα –
Όλα τα λάφια
που βοσκούν όλα δροσολογιούνται.
Και μια
λαφίνα ταπεινή δεν πάει μαζί με τ' άλλα
μία ελαφίνα ταπεινή δεν πάει κοντά με τ' άλλα,
όλο τ' απόσκια περπατεί, τ' απόζερβ' αγναντεύει
κι όπου βρει γάργαρο νερό θολώνει το και πίνει
κι όπου βρει μαύρο κούτσουρο, κάθεται να
μιλήσει
κι όπου
βρει μαύρο κάψαλο κάθεται να βοσκήσει
κι ο Ήλιος την ερώτησε κι ο Ήλιος τη ρωτάει.
Γιατί λαφίνα ταπεινή δεν πας κοντά με τ' άλλα;
Μόνο τ απόσκια περπατείς τ' απόζερβ'
αγναντεύεις
κι όπου βρεις γάργαρο νερό, θολώνεις το και
πίνεις;
Ήλιε μου σα με ρώτησες θα σου το μολογήσω.
Δώδεκα χρόνους έκανα στέρφη χωρίς ελάφι
κι από τους δώδεκα κι εμπρός εγέννησα λαφάκι
κι εκεί που βγήκε ο κυνηγός να λαφοκυνηγήσει
το 'βρε που βοσκε μοναχό, ρίχνει και το
σκοτώνει.
Ένα
κομμάτι σύγνεφο –
Ένα κομμάτι
σύγνεφο - Δάρα Αρκαδίας;;;;;;;;
Ηχογράφηση
το 1959 στο καφενείο του Γρηγόρη Δαμιανού,
στο Δάρα Αρκαδίας. Τραγουδάει και παίζει λαούτο ο μπαρμπα-Δήμος
Στρέμπας, κλαρίνο ο Φώτης Γιαννόπουλος (Γκούγκουλης).
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ
ΣΥΝΝΕΦΟ [Παραδοσιακό Πελοποννήσου] ~ Άννα Μανιάτη – Νόνη
Ένα κομμάτι
σύγνεφο κι ένα κομμάτι αντάρα ξεβγαίνει
Ένας
ασίκης από το Λιβάρτζι –
Τραγούδι από
το χωριό Λειβάρτζι Καλαβρύτων.
Τραγούδι από
το χωριό Λειβάρτζι Καλαβρύτων.
"(Σ'
όλο τον κόσμο και την εκουμένη τα μάτια μου δεν είδανε καμιά σαν την Ελένη.
Έχει δυο μάτια μαύρα και μεγάλα και το πρόσωπό της άσπρο σαν το γάλα.)
Ένας ασίκης
από το Λειβάρτζι,
την Ελένη
κράζει,
κρυφά την
κουβεντιάζει.
-Έλα, Ελένη,
για να σε φιλήσω
γιατί
νηστεύω, θέλω να κοινωνήσω.
-Αφού
νηστεύεις για να κοινωνήσεις
γιατί
γυρεύεις για να με φιλήσεις."
[Ένας ασίκης
-άιντε μωρ' Ελένη- ένας ασίκης από το Λειβάρτζι ένας ασίκης από το Λειβάρτζι,
την Ελένη κράζει, κρυφά την κουβεντιάζει...]
Ένας
πασσάς εδιάβαινε –
Ένας πασάς
διαβαίνει - Μετσοβίτικο (Χρήστος Σίττας)
Ένας πασάς διαβαίνει κι άλλος έρχεται
στα Τρίκαλα
πηγαίνουν μες στον κασαμπά
Γυρεύουν
τους γερόντους τους Τρικαλινούς
Γυρεύουν
τους παπάδες τ' Ασπροπόταμου
Γυρεύουν το
Δημάκη απ' την Καστανιά
Δημάκης
τρώει και πίνει πάνω στα ψηλά βουνά
Στου Κρίκη
τα σαράγια μες στο Μέτσοβο
Ζηκο-μπούγιας
–
Ζιάκας
κι οι Μακραίοι –
Στην Κρανιά
μες στο Μπουγάζι
βγήκαν οι
Σκυλομακραίοι.
Πάτησαν
πολλά καρβάνια,
πήραν άσπρα,
πήραν γρόσια.
Πήραν και
μια βλαχοπούλα,
που 'ταν
άσπρη σαν το χιόνι,
νόστιμη σαν
το πεπόνι
κι όμορφη
σαν το τρυγόνι.
Κει που
μοίραζαν τα γρόσια,
να κι ο
Θόδωρος ο Ζιάκας.
Μπαταριά
τους ρίχνει απάνω,
δεκαπέντε
λαβωμένοι,
δεκαπέντε
λαβωμένοι
κι οι
Μακραίοι σκοτωμένοι.
(αυτό είναι;;;;;)
Ήρθε
καιρός να φύγωμε –
Ήρθε ο
καιρός να φύγουμε - Ήπειρος (Music of Epirus, Greek folk song)
Ήρθ' ο
καιρός να φύγουμε, ροδιά μου, ροδιά μου
στα σπίτια
μας να πάμε μικρή ροδακινιά μου.
Και πάλι θ'
ανταμώσουμε ροδιά μου, ροδιά μου
στης νύφης
τα (ε)πιστρόφια, μικρή ροδακινιά μου.
Αρνιά θα
ψήσουμε, παιδιά, ροδιά μου,
ροδιά μου θα
φάμε και θα πιούμε και θα σας ευχηθούμε.
Το
Κακοσούλι –
Καλώς
ανταμωθήκαμε –
07 ΚΑΛΩΣ
ΑΝΤΑΜΩΘΗΚΑΜΕ
Καλώς ανταμωθήκαμε όλα τ’
αγαπημένα
από καιρό χαρούμενα και καλοκαρδισμένα.
από καιρό χαρούμενα και καλοκαρδισμένα.
Βρε, το γιαλό γιαλό
ψαράκια κυνηγώ.
ψαράκια κυνηγώ.
Καλώς ήρθαν τα σύννεφα και φέραν
τον αγέρα
και φέραν τους Μαρμαρινούς που λείπανε στα ξένα.
και φέραν τους Μαρμαρινούς που λείπανε στα ξένα.
Βρε, τα μελιτζανιά
να μην τα βάλεις πιά.
να μην τα βάλεις πιά.
Όσοι καθόμαστ’ εδωνά, αράδα την
αράδα
να μας φυλάει η Παναγιά και η Αγιά Τριάδα.
να μας φυλάει η Παναγιά και η Αγιά Τριάδα.
Βρε, δεν τα πας καλά
σ’ αυτόν το μαχαλά.
σ’ αυτόν το μαχαλά.
Η
καραγκούνα –
Άιντε
μωρή …γκού… …γκούνα Καραγκούνα,
άιντε
δεν σου πρέ… σου πρέπουν τα σεγκούνια,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’
πως ‘δα αμ’ πις ‘δα την προκοπή σου είδα.
Άιντε
θα πουλή… πουλήσω και την στάνη,
άιντε
να σου πά… σου πάρω ένα φουστάνι,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’
πως ‘δα αμ’ πις ‘δα την προκοπή σου είδα.
Άιντε
θα πουλή… πουλήσω την κατσίκα,
άιντε
να σου πά… σου πάρω σκουλαρίκια,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’
πως ‘δα αμ’ πις ‘δα την προκοπή σου είδα.
Άιντε
θα πουλή… πουλήσω και τα γίδια,
άιντε
να σου πά… σου πάρω και στολίδια,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’
πως ‘δα αμ’ πις ‘δα την προκοπή σου είδα.
Άιντε
πέρασε ένα καλοκαίρι,
άιντε
και δε μου δε μου ‘στειλες χαμπέρι,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’ πως ‘δα αμ’ πις ‘δα στο παραθύρι σ’ είδα,
αμ’
πως ‘δα αμ’ πις ‘δα την προκοπή σου είδα.
Κάτου
στην άσπρη πέτρα –
Κάτω στην
άσπρη πέτρα μωρέ μάτια μου
κάτω στην
άσπρη πέτρα μωρέ φρύδια μου
κάτω σε
γιαλό γιώτισσα κυρά Βεργιώτισσα
βαρέσαν τον
Γιαννάκη μωρέ μάτια μου
βαρέσαν τον
Γιαννάκη μωρέ φρύδια μου
τον αρματωλό
γιώτισσα κυρά Βεργιώτισσα
Τούρκοι τον
εβαρέσαν μωρέ μάτια μου
Τούρκοι τον
εβαρέσαν μωρέ φρύδια μου
κι αρωμιοί
τον κλαίν(ε) γιώτισσα κυρά Βεργιώτισσα
Γιαννάκη να
`χεις μάνα μωρέ μάτια μου
Γιαννάκη να
`χεις μάνα μωρέ φρύδια μου
Γιαννάκη να
`χεις κι αδερφή γιώτισσα κυρά Βεργιώτισσα
να'χεις καλή
γυναίκα μωρέ μάτια μου
να'χεις καλή
γυναίκα μωρέ φρύδια μου
να `ρθει να
σε κλαίει κι αυτή, γιώτισσα κυρά Βεργιώτισσα
λαβωμένος
κλέφτης –
Φάτε και πιέτε, βρε παιδιά, χαρείτε να χαρούμε,
κι εγώ δεν έχω τίποτα, παρά είμαι λαβωμένος.
Πικρή που΄ ν΄ η λαβωματιά, φαρμακερό το βόλι!
κι εγώ δεν έχω τίποτα, παρά είμαι λαβωμένος.
Πικρή που΄ ν΄ η λαβωματιά, φαρμακερό το βόλι!
Για πάρτε με και σύρτε με ψηλά στον άη Θανάση,
που' ναι τα δέντρα τα δασιά με τους παχιούς τους ίσκιους.
-Κόφτε κλαριά και στρώστε μου, κλαριά να με σκεπάστε,
και στη δεξιά μου τη μεριά ν΄ αφήστε παρεθύρι,
να μπαιζοβγαίνει το πουλί, να φέρνει τα χαμπέρια
Κλείσαν
οι στράτες του Μωρηά –
Ωρέ κλείσαν’
οι στράτες του Μοριά
ωρέ κλείσαν’
και τα Δερβένια
Ωρέ κλαίνε
τα χάνια παιδιά μ’ γι’ άλογα
Ωρέ κλαίνε
τα χάνια γι’ άλογα
ωρέ και τα
τζαμιά γι’ αγάδες
Ωρέ Κλαίει
και μια παιδιά μ’ χανούμισσα
Ωρέ κλαίει
και μια χανούμισσα
ωρέ κλαίει
για τον γιό της
ωρέ το γιό
της τον παιδιά μ’ Χαλίμπεη
Αέρας τα
φυσάει τα πλατανόφυλλα
Θεός να τα
φυλάει τα Ελληνόπουλα
Για σέ τα
λέω τούτα κι αν θέλεις άκουσ’ τα
πάρε χαρτί
και πένα και κάτσε γράψε τα
Κλείσαν’ οι
στράτες του Μοριά
κλείσαν’ και
τα Δερβένια
κλαίνε τα
χάνια για άλογα
και τα
τζαμιά για Τούρκους
κλαίει και
μια χανούμισσα
κλαίει για
τον υγιό της το γιο της τον σκοτώσανε.
Τα
λειβάδια λειβαδίζουν –
Η
λεμονιά –
Μαλαματένιος
αργαλειός –
Μαλαματένιος αργαλειός κι ελεφαντένιο χτένι,
κι ένα κορμί κι αμάν αμάν κι ένα κορμί
αγγελικό.
Κι ένα κορμί αγγελικό κάθεται και υφαίνει,
πραματευτής κι αμάν αμάν πραματευτής (ε)πέρασε.
Πραματευτής (ε)πέρασε στο(ν) μαύρο καβαλάρης,
κοντοκρατεί κι αμάν αμάν κοντοκρατεί το(ν)
μαύρο του.
Κοντοκρατεί το(ν) μαύρο του και την
καλημερίζει,
καλή σου μέ… κι αμάν αμάν καλή σου μέρα λυγερή.
Καλή σου μέρα λυγερή καλώς τον ξένον που ‘ρτεν,
κόρη μου
δε κι αμάν αμάν κόρη μου δεν παντρεύεσαι.
Κόρη μου δεν παντρεύεσαι να πάρεις νέον άνδρα,
κάλιο να σκάσ’ κι αμάν αμάν κάλιο να σκάσει ο
μαύρος σου.
Κάλιο να σκάσει ο μαύρος σου παρά το λόγο που
‘πες,
κι έχω
άνδρα κι αμάν αμάν κι έχω άνδρα στην ξενιτιά.
Μάνα
μ' με κακοπάντρεψες –
Τραγούδι με
προέλευση από την Αργιθέα Αγράφων Καρδίτσας.
Μάνα με
κακοπάντρεψες και μ’ έδωσες στο βλάχο,
στο βλάχο
τον παλιόβλαχο στον παλιοζυγοριάρη.
Τρεις μήνες
κάνει στα βουνά και τέσσερις στον κάμπο,
και ‘γώ
κοιμάμαι μοναχή το πώς κοιμόμαν πρώτα.
Παίρνω τη
ρόκα αγκαλιά τ’ αδράκτι μου στον κόρφο,
και το Θεό
παρακαλώ την Παναγιά δοξάζω.
Για Θε’ μου
βρέξε χιόνισε κάνε βαρύ χειμώνα,
για να
σαπίσουν τα λουριά να πέσουν τα κουδούνια,
να χάσει ο
άντρας μ’ τα πρόβατα να ‘ρθει πάλι στο σπίτι.
Μέσ'
σε παργινό χορό –
Μια
κόρη από την Έγριπο –
Τραγούδι -
παραλογή με προέλευση από βόρειο τμήμα του Νομού Ευβοίας. Ο ρυθμός του
κομματιού είναι 7/8 και χορεύεται ως «ΣΥΡΤΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ».
Μια κόρη από
την Έγριπο μια κόρη από το Λίμνι, να ταξιδέ… βίρα τα πανιά να ταξιδέψει
δεν μπορεί.
Να ταξιδέψει δεν μπορεί ν’ αράξει δεν ηξεύρει, θέλει καρά… βίρα τα πανιά θέλει καράβι απ’ τα
σκαριά.
Θέλει καράβι
απ’ τα σκαριά και τα πανιά καινούργια, το ποιο είναι για βίρα τα πανιά το ποιο
είναι για την Έγριπο.
Το ποιο
είναι για την Έγριπο το ποιο είναι για το Λίμνι, κανείς δεν α… βίρα τα πανιά
κανείς δεν αποκρίθηκε.
Κανείς δεν
αποκρίθηκε απ’ ούλα τα καράβια, ένα καρά… βίρα τα πανιά ένα καράβι
μπροστινό.
Ένα καράβι
μπροστινό ‘κείνο της αποκρίθει, εγώ ‘μαι για βίρα τα πανιά εγώ ‘μαι για την
Έγριπο.
Εγώ ‘μαι για
την Έγριπο εγώ ‘μαι για το Λίμνι, χίλια φλουριά βίρα τα πανιά χίλια φλουριά του
καραβιού.
Χίλια
φλουριά του καραβιού χίλια του καπετάνιου, και χίλια των βίρα τα πανιά και
χίλια των παλικαριών.
Και χίλια
των παλικαριών γίνονται τρεις χιλιάδες, να πάει η κό… βίρα τα πανιά να πάει η κόρη αφίλητη.
Να πάει η
κόρη αφίλητη να πάει με την τιμή της, μεσοστρατίς βίρα τα πανιά μεσοστρατίς
μεσοδρομίς.
Μεσοστρατίς
μεσοδρομίς στη μέση του πελάγου, γυρίζει ο ναύ… βίρα τα πανιά γυρίζει ο ναύτης
και της λέει.
Γυρίζει ο
ναύτης και της λέει κρυφά την κουβεντιάζει, δώσ’ μας το κό… βίρα τα πανιά δώσ’
μας το κόρη το φιλί.
Δώσ’ μας το
κόρη το φιλί δώσ’ μας τα μαύρα μάτια, ναύτη μου εί… βίρα τα πανιά ναύτη μου
είσαι φρόνιμος.
Ναύτη μου
είσαι φρόνιμος κι άσχημα κουβεντιάζεις, βάστα να βγού… βίρα τα πανιά βάστα να
βγούμε σε στεριά.
Βάστα να
βγούμε σε στεριά να πιάσουμε λιμάνι, να πάει ο μού… βίρα τα πανιά να πάει ο
μούτσος για νερό.
Να πάει ο
μούτσος για νερό κι οι ναύτες στην ταβέρνα, εκεί στο δί… βίρα τα πανιά εκεί στο
δίνω το φιλί.
Εκεί στο
δίνω το φιλί εκεί τα μαύρα μάτια, βάστα να βγού… βίρα τα πανιά βάστα να βγούμε
σε στεριά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
