(τραγουδάει η Μαρίζα Κωχ με παιδική χορωδία) https://www.youtube.com/watch?v=jBNFyzO8ONE Άγια νύχτα σε προσμένουν με χαρά οι χριστιανοί. Και με πίστη ανυμνούμε το Θεό δοξολογούμε μ' ένα στόμα, μια φωνή ναι με μια φωνή.
Η ψυχή μας φτερουγίζει πέρα στ' άγια τα βουνά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι απ' τα ουράνια θεία μέλη στον Σωτήρα "Ωσαννά" ψάλλουν "Ωσαννά"
Στης Βηθλεέμ ελάτε όλοι τα βουνά τα ιερά και μ' ευλάβεια μεγάλη 'κει που τ' Άγιο φως προβάλλει προσκυνήστε με χαρά! Ναι με μια χαρά!
Αγαπητοί φίλοι... έχουμε την χαρά να σάς προσκαλέσουμε στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους... " στο Πέραμα.
Λαμπρινή Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..."
Το ταξείδι του 4ου βιβλίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..." που άρχισε από πέρυσι, συνεχίζεται και φέτος. Έτσι, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 στις 5μμ, σάς υποδεχόμαστε στην καφετέρια Just11 Cafe-Restaurant/Club, στον 1ον όροφο (Λεωφόρος Ειρήνης 138, στο Πέραμα).
Θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για το βιβλίο... ακούγοντας τραγούδια από την συγγραφέα.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα μιλήσουν για το βιβλίο η κυρία Μαρία Κατιρτζόγλου, Πρόεδρος Γ' ΚΑΠΗ Περάματος
και ο κύριος Δημήτρης Κακαζάνης Ειδικός Συνεργάτης Δημάρχου Περάματος.
Την έλεγαν Εγάνς... ίσως από το Γαλικό Errance που σημαίνει περιπλάνηση στα Ελληνικά... Γνωριστήκαμε στο Παράλιο Άστρος, στο λιμάνι, όπου κάναμε μπάνιο...
Εγάνς
Συζητήσαμε σαν μικρά παιδιά που ήμασταν, στα Αγγλικά, και τα βρήκαμε.... Δεν θυμάμαι πόσες φορές.. μάλλον μόνον μία... Μετά την έχασα... Δεν πήρα την διεύθυνσή της, ούτε αυτή την δική μου.... Την επόμενη χρονιά, όμως, την αναζητούσα.... Κολυμπούσα, και πάλι στο λιμάνι, κι έλεγα... "Εγάνς... πού είσαι Εγάνς..."
Όταν θα σε ξαναδώ
Θα έχεις πια αλλάξει.
Κι όλα θα ‘ναι αλλιώς,
Θα έχει σβήσει πια το φως
Που σου κρατούσα,
Στο σκοτάδι μην τρομάξεις.
Όταν θα σε ξαναδώ
θα δώσουμε τα χέρια,
Θα πιούμε κάτι βιαστικά
Θα πούμε ένα «γεια χαρά»
Και πάλι μακριά μου θα πετάξεις.
Όταν θα σε ξαναδώ
Θα ‘ναι όλα μέσα στο μυαλό
Και οι μνήμες θα περνάνε από μπροστά μου
όταν θα σε ξαναδώ.
Όταν θα σε ξαναδώ
Θα μ’ έχεις πια ξεχάσει
Κι όλα θα ‘ναι αλλιώς
Δε θα υπάρχει ουρανός
Να ταξιδέψει μια ματιά πριν να σε χάσει.
.............................
ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΟΥ...
Αγαπητοί φίλοι... έχουμε την χαρά να σάς προσκαλέσουμε στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους... " στο Πέραμα.
Λαμπρινή Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..."
Το ταξείδι του 4ου βιβλίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..." που άρχισε από πέρυσι, συνεχίζεται και φέτος. Έτσι, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 στις 5μμ, σάς υποδεχόμαστε στην καφετέρια Just11 Cafe-Restaurant/Club, στον 1ον όροφο (Λεωφόρος Ειρήνης 138, στο Πέραμα).
Θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για το βιβλίο... ακούγοντας τραγούδια από την συγγραφέα.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα μιλήσουν για το βιβλίο η κυρία Μαρία Κατιρτζόγλου, Πρόεδρος Γ' ΚΑΠΗ Περάματος
και ο κύριος Δημήτρης Κακαζάνης Ειδικός Συνεργάτης Δημάρχου Περάματος.
Αγαπητοί φίλοι... έχουμε την χαρά να σάς προσκαλέσουμε στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους... " στο Πέραμα.
Λαμπρινή Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..."
Το ταξείδι του 4ου βιβλίου της Λαμπρινής Χ. Τζούρκα "Οι ιστορίες τους..." που άρχισε από πέρυσι, συνεχίζεται και φέτος. Έτσι, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 στις 5μμ, σάς υποδεχόμαστε στην καφετέρια Just11 Cafe-Restaurant/Club, στον 1ον όροφο (Λεωφόρος Ειρήνης 138, στο Πέραμα).
Θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για το βιβλίο... ακούγοντας τραγούδια από την συγγραφέα.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Θα μιλήσουν για το βιβλίο η κυρία Μαρία Κατιρτζόγλου, Πρόεδρος Γ' ΚΑΠΗ Περάματος
και ο κύριος Δημήτρης Κακαζάνης Ειδικός Συνεργάτης Δημάρχου Περάματος.
Claudio Capéo - Si j'avais su | Louis | The Voice Kids 2024 | Auditions à l'aveugle- ωντισιόν με κλειστά μάτια... (τυφλή)
ο Λουΐ τραγούδησε το τραγούδι του κριτή, κυρίου Καπεό... και ο δεύτερος έμεινε έκπληκτος...
Κλωντιό Καπεό
τι ταλέντα υπάρχουν....
αν μπορείτε να βάλετε μετάφραση... θα δείτε... τι ωραία λόγια λέει ο τραγουδιστής γι' αυτό το παιδί...
Μπράβο, θα πω κι εγώ...
και ωραίο τραγούδι, παραθέτω τα λόγια...
Si j'avais su/ ΑΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ
Τραγούδι του Κλοντιό Καπεό
οτελέσματα
Στίχοι
Je t'aurais dit toutes les choses Que je ne t'avais jamais dites Que ta peau a l'odeur des roses Que j'adore le prénom Édith Je t'aurais dit toutes les choses Qu'on ne dit pas assez souvent Car souvent dans la vie, on n'ose Pas dire les choses tant qu'il est temps
Je t'aurais raconté la mer Que tu la voies une fois encore On aurait viré l'infirmière Puis, on aurait rigolé fort Je t'aurais dit que ton visage Me fait penser à l'océan Que tes rides ressemblent à des vagues Où vont se baigner les enfants
Si j'avais su En partant ce soir-là Si j'avais su Que le temps n'attend pas Si j'avais su, si j'avais su Que c'était la première fois Que j'te voyais pour la dernière fois
Je t'aurais refait ton chignon Et toi, tu m'aurais dit ça tire Moi, j'aurais fait un peu le con Juste pour regarder ton sourire J't'aurais promis d'faire une chanson Qui racont'rait comme t'étais belle Qui racont'rait comme on est cons D'croire que les gens sont éternels
Et puis j't'aurais serrée si fort Qu'il y aurait des marques à ton cou Je t'aurais regardée encore Et puis j't'aurais gardée surtout J't'aurais enfermée dans mes yeux J'aurais capturé ton parfum J't'aurais dit au revoir un peu mieux Puis j'aurais menti à demain
Si j'avais su En partant ce soir-là Si j'avais su Que le temps n'attend pas Si j'avais su, si j'avais su Que c'était la première fois Que j'te voyais pour la dernière fois
J'me s'rais dépêché de t'aimer Comme l'on court après la vie Car on n'aime jamais assez Je t'aurais dit, je t'aime aussi Les mots faut pas qu'on les conserve Faut les distribuer à la ronde Sinon les mots à quoi ils servent À part à décorer les tombes?
Si j'avais su En partant ce soir-là Si j'avais su Que le temps n'attend pas Si j'avais su, si j'avais su Mais souvent, on ne sait pas Qu'on voit quelqu'un pour la dernière fois
και η μετάφραση
Αποτελέσματα αναζήτησης
Κύρια αποτελέσματα
Θα σου έλεγα όλα τα πράγματα Je t'aurais dit toutes les choses
Που δεν σου είπα ποτέ Que je ne t'avais jamais dites
Ότι το δέρμα σου μυρίζει τριαντάφυλλο Que ta peau a l'odeur des roses
Ότι μου αρέσει το όνομα Έντιθ Que j'adore le prénom Édith
Θα σου έλεγα όλα τα πράγματα Je t'aurais dit toutes les choses
Αυτό δεν το λέμε αρκετά συχνά Qu'on ne dit pas assez souvent
Γιατί συχνά στη ζωή, δεν τολμάμε Car souvent dans la vie, on n'ose
Μην λέτε πράγματα μέχρι να υπάρξει χρόνος Pas dire les choses tant qu'il est temps
Θα σου έλεγα για τη θάλασσα Je t'aurais raconté la mer
Ότι την ξαναβλέπεις Que tu la voies une fois encore
Θα είχαμε απολύσει τη νοσοκόμα On aurait viré l'infirmière
Τότε θα γελούσαμε δυνατά Puis, on aurait rigolé fort
Θα σου έλεγα ότι το πρόσωπό σου Je t'aurais dit que ton visage
Μου θυμίζει ωκεανό Me fait penser à l'océan
Κάντε τις ρυτίδες σας να μοιάζουν με κύματα Que tes rides ressemblent à des vagues
Που πάνε τα παιδιά να κάνουν μπάνιο; Où vont se baigner les enfants
Αν το ήξερα Si j'avais su
Φεύγοντας εκείνο το βράδυ En partant ce soir-là
Αν το ήξερα Si j'avais su
Εκείνη η ώρα δεν περιμένει Que le temps n'attend pas
Αν ήξερα, αν ήξερα Si j'avais su, si j'avais su
Ότι ήταν η πρώτη φορά Que c'était la première fois
Ότι σε είδα για τελευταία φορά Que j'te voyais pour la dernière fois
Θα είχα ξαναφτιάξει το τσουρέκι σου Je t'aurais refait ton chignon
Και εσύ, θα μου έλεγες ότι είναι εντάξει Et toi, tu m'aurais dit ça tire
Εγώ, θα είχα φερθεί λίγο ηλίθια Moi, j'aurais fait un peu le con
Μόνο να κοιτάξω το χαμόγελό σου Juste pour regarder ton sourire
Θα σου είχα υποσχεθεί να κάνω ένα τραγούδι J't'aurais promis d'faire une chanson
Ποιος θα έλεγε πόσο όμορφη ήσουν Qui racont'rait comme t'étais belle
Ποιος θα έλεγε πόσο ηλίθιοι είμαστε Qui racont'rait comme on est cons
Να πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι αιώνιοι D'croire que les gens sont éternels
Και τότε θα σε είχα κρατήσει τόσο σφιχτά Et puis j't'aurais serrée si fort
Ότι θα υπήρχαν σημάδια στο λαιμό σου Qu'il y aurait des marques à ton cou
Θα σε ξανακοίταζα Je t'aurais regardée encore
Και τότε θα σε είχα κρατήσει πάνω από όλα Et puis j't'aurais gardée surtout
Θα σε είχα κλειδώσει στα μάτια μου J't'aurais enfermée dans mes yeux
Θα είχα συλλάβει τη μυρωδιά σου J'aurais capturé ton parfum
Θα σε αποχαιρετούσα λίγο καλύτερα J't'aurais dit au revoir un peu mieux
Τότε θα έλεγα ψέματα μέχρι αύριο Puis j'aurais menti à demain
Αν το ήξερα Si j'avais su
Φεύγοντας εκείνο το βράδυ En partant ce soir-là
Αν το ήξερα Si j'avais su
Εκείνη η ώρα δεν περιμένει Que le temps n'attend pas
Αν ήξερα, αν ήξερα Si j'avais su, si j'avais su
Ότι ήταν η πρώτη φορά Que c'était la première fois
Ότι σε είδα για τελευταία φορά Que j'te voyais pour la dernière fois
Θα βιαζόμουν να σε αγαπήσω J'me s'rais dépêché de t'aimer
Καθώς τρέχουμε πίσω από τη ζωή Comme l'on court après la vie
Γιατί ποτέ δεν αγαπάμε αρκετά Car on n'aime jamais assez
Θα σου έλεγα, κι εγώ σε αγαπώ Je t'aurais dit, je t'aime aussi
Δεν πρέπει να κρατάμε λόγια Les mots faut pas qu'on les conserve
Πρέπει να τα διανείμετε Faut les distribuer à la ronde
Διαφορετικά, τι είναι τα λόγια; Sinon les mots à quoi ils servent
Εκτός από τη διακόσμηση τάφων; À part à décorer les tombes?
Αν το ήξερα Si j'avais su
Φεύγοντας εκείνο το βράδυ En partant ce soir-là
Αν το ήξερα Si j'avais su
Εκείνη η ώρα δεν περιμένει Que le temps n'attend pas
Αν ήξερα, αν ήξερα Si j'avais su, si j'avais su
Συχνά όμως δεν ξέρουμε Mais souvent, on ne sait pas
Ότι βλέπουμε κάποιον για τελευταία φορά Qu'on voit quelqu'un pour la dernière fois
Για τη συναρπαστική ζωή της μας μίλησε η Ευγενία Συριώτη, η Αηδόνα του Χατζιδάκι στους «Όρνιθες», σπάνια τραγουδίστρια, που έφερε στην Ελλάδα τα τραγούδια διαμαρτυρίας του Μπομπ Ντίλαν.
Η Ευγενία Συριώτη είναι ένας ζωντανός μύθος της ελληνικής μουσικής. Και είναι η πρώτη που σύστησε τον Μπομπ Ντίλαν στην Ελλάδα μέσα από τις μεταφράσεις των στίχων του.
Επίσης βρέθηκε στην Αμερική να τραγουδάει δίπλα σ’ αυτόν και στην Τζόαν Μπαέζ.
Την Συριώτη την γνωρίσαμε και μέσα από την τηλεόραση με τις μοναδικές εκπομπές της, όπως και από τα έργα του Μάνου Χατζιδάκι των αρχών του 1960. Τότε που το όνομά της αναγραφόταν ως Ευγενία Βάλβη στους «Ορνιθες». Από κει ακριβώς ξεκίνησε η σπάνια αυτή συνέντευξη, η πρώτη ίσως βιογραφική που δίνει η σπουδαία τραγουδίστρια και ερευνήτρια της διεθνούς φολκ μπαλάντας.
«Βάλβη ήταν το όνομα της μητέρας μου. Ήμουν μαθήτρια πιάνου στο Ωδείο Αθηνών του Φαραντάτου, που ήταν πολύ αυστηρός, και δεν ήθελε να τραγουδάω. Τότε είχα μόλις γνωρίσει τον Χατζιδάκι, που μου πρότεινε να είμαι η Αηδόνα στους “Ορνιθες”. Ο ίδιος μου πρότεινε να βάλω άλλο όνομα κι έτσι δανείστηκα αυτό της μάνας μου».
Από πού κατάγεστε;
Ο πατέρας μου ήταν απ’ τη Χίο και η μάνα μου από το Μεσολόγγι. Ο Κωστής Παλαμάς ήταν θείος της μητέρας μου, αφού είχε παντρευτεί την αδερφή του παππού μου. Συγγενείς ήμασταν με τον Λάμπρο Πορφύρα, αφού αυτός, ο Πικιώνης και ο πατέρας μου ήταν τριών αδερφών παιδιά. Ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στο «Βήμα», τους άλλους θα τους γνωρίζετε.
Εξ αγχιστείας συγγενής μας, απ’ τη μεριά της μάνας μου, ήταν και ο Γιάννης Τσαρούχης. Ερχόταν σπίτι ο Τσαρούχης, τρώγαμε μαζί και σεβόταν πολύ τον Πικιώνη. Φίλοι του μπαμπά ήταν ο Ψαθάς και ο Ρούσσος. Κάθε παραμονή Χριστουγέννων ερχόντουσαν στη γιορτή μου και τους έπαιζα πιάνο. Ο μπαμπάς μου με είχε περί πολλού, με θαύμαζε. Όταν τελείωσα το κολέγιο κι έγραψα μόνη μου τον αποχαιρετιστήριο λόγο ήρθε ο Παπανούτσος, και μού τον διόρθωσε.
Πιανίστρια ήταν και η μητέρα μου. Έχω κι έναν αδερφό, τον Αντώνη, που ζει ακόμη, μεγαλύτερός μου. Έφυγε στην Αμερική από 19 χρόνων και έζησε εκεί. Ήταν αυτός που έφτιαξε τους πρώτους μαθηματικούς υπολογισμούς για την πρώτη πτήση του διαστημόπλοιου «Columbia». Διάσημος ο Αντώνης Συριώτης στην Αμερική.
Πότε γνωρίσατε τον Χατζιδάκι;
Στα 25 μου, το 1960. Στο «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» ο Μάνος δεν ήθελε να είναι στον δίσκο ούτε η Μούσχουρη, ούτε η Βουγιουκλάκη. Τότε συνεργαζόταν με την Έλλη Νικολαΐδη στις χορωδίες, η οποία ήταν δασκάλα μου στο Ωδείο Αθηνών και με πίστευε. Αυτή με πήγε στον Χατζιδάκι και μ’ άκουσε.
Την πρώτη στιγμή ο Μάνος με αγνόησε, με άφησε στην άκρη, αλλά εγώ, επειδή ήξερα τον ηχολήπτη, του ζήτησα να τραγουδήσω και να με ηχογραφήσει σ’ ένα λίντερ τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» μόνη μου στο πιάνο. Όταν τα άκουσε ο Μάνος γύρισε και μού είπε: «Εσύ τραγουδάς; Α μ’ ενδιαφέρεις»! Είχε λατρεία στην κλασική μουσική και απωθημένο που δεν τη σπούδασε.
Όταν έπειτα από χρόνια τον ρώτησα «Τι σού άρεσε, βρε Μάνο, σε μένα;» μου απάντησε: «Το ότι είχες άποψη στο τραγούδισμά σου! Μην αφήσεις ποτέ την κλασική μουσική»!
Τι θυμάστε από τους «Όρνιθες» στο Ηρώδειο;
Ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησα μπροστά σε κόσμο. Σαν τσαμπιά από σταφύλια κρέμονταν οι άνθρωποι. Ανέβηκα πάνω σ’ ένα βάθρο κι έτρεμα. Ο Μάνος σχολίαζε πως άμα υπήρχε κενός χώρος από κάτω, εκεί μέσα θα έμπαινα απ’ το τρακ μου. Μάς ήθελε να τραγουδάμε σαν να ήμασταν ακόμη ένα όργανο στην ορχήστρα. Δεν ήθελε έκφραση, αυτό που εγώ είχα κατά κόρον, ούτε αυξομειώσεις στον ήχο. Μού εξηγούσε πως η ανθρώπινη φωνή είναι μέρος της ορχήστρας, σαν ένα φλάουτο ή κάποιο άλλο πνευστό. Αυτό εμένα με περιόριζε αφάνταστα, αλλά το έκανα ούσα μουσικός.
Πότε αρχίσατε να τραγουδάτε το δικό σας ρεπερτόριο;
Γύρω στο 1966-67. Αγαπούσα πολύ από παιδί τα ξένα φολκλόρ τραγούδια. Ένα κομμάτι που μου είχε κάνει εντύπωση από δέκα ετών ήταν το «The last rose of summer» από την όπερα «Martha» του Φλότοβ.
Joan Sutherland - Flotow- The last rose of summer
(δική μου πρόσθεση στην συνέντευξη)
Το τραγουδούσα στα ελληνικά από το λιμπρέτο που ’χα ακούσει.
... ο Μήτσος Λαμπράκης πρότεινε του πατέρα μου να αναλάμβανε το γραφείο Τύπου του «Βήματος» στο Λονδίνο. Πήγε πρώτα ο πατέρας μου και έπειτα από ένα χρόνο ακολουθήσαμε κι εμείς με το πλοίο «Κορινθία».
Εκεί ασυρματιστής ήταν ο Νίκος Καββαδίας, φίλος του μπαμπά μου. Είχαμε τρεις μέρες ταξίδι και κάναμε παρέα μαζί του.
Ήταν πολύ ντροπαλός έπαιζε με μένα και με τον αδερφό μου και τον φωνάζαμε «το αυτάκι» από μια κίνηση που έκανε συνέχεια με το αυτί του.
Φτάνουμε στο Λονδίνο κι εκεί κάθε Κυριακή ερχόταν σπίτι μας ένας κύριος Σεφεριάδης με τη γυναίκα του. Ιδέα εμείς τότε ούτε για τον Καββαδία ούτε για τον Σεφέρη.
Μείναμε τριάμισι χρόνια και στο σχολείο με έβαλαν στη χορωδία. Το πρώτο τραγούδι που άκουσα ήταν το «The last rose of summer», που με έκπληξη έμαθα πως δεν προερχόταν από την όπερα αλλά ήταν παραδοσιακό ιρλανδέζικο.
Ήσασταν η πρώτη που μετάφρασε στην Ελλάδα Μπομπ Ντίλαν.
Ναι. Και τον γνώρισα κιόλας! Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στην Αμερική στον αδερφό μου. Δεν μπόρεσε να έρθει στην κηδεία του πατέρα μας γιατί δεν είχε εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία, οπότε πήραμε εμείς το αεροπλάνο και πήγαμε.
Γράφτηκα αμέσως σε μια χορωδία μαύρων για όσο θα έμενα εκεί. Τα αγγλικά μου ήταν σε πολύ καλό επίπεδο κι άρχισα να τραγουδάω σπιρίτσουαλ, ώσπου με πιάνει μια μαύρη τραγουδίστρια και μου λέει: «Babe, τραγουδάς πολύ ωραία, αλλά ξέρεις τι δεν έχεις; Τραγουδάς ντυμένη, δεν γδύνεσαι».
Το κατάλαβα από τότε και άρχισα ... να μην ντρέπομαι ...
Κάποια στιγμή με πάει ο αδερφός μου σ’ ένα ραδιοφωνικό διαγωνισμό τραγουδιού σπιρίτσουαλ. Εγώ ήμουν το Νο7 και τραγουδούσαμε όλοι πίσω από ένα ριντό (Σημείωσή μου: Η θεατρική αυλαία)γιατί δεν ήθελαν να βλέπει η επιτροπή ποιος ήταν λευκός ή μαύρος κ.λπ. για να μην επηρεαστεί.
Πήρα το πρώτο βραβείο, παρακαλώ, με το τραγούδι «You were there, when they crucified my Lord».
Mahalia Jackson "Were You There When They Crucified My Lord?" on The Ed Sullivan Show
(δική μου επιλογή)
Φύγαμε και γυρίσαμε πίσω, δεν είχα περαιτέρω εξέλιξη. Στο μεταξύ είχα ανακαλύψει τον Μπομπ Ντίλαν που με εντυπωσίαζαν οι στίχοι του και τραγουδούσα παντού το «Blowing in the wind». Το ’67 ήμουν πια παντρεμένη με τον Ντέιβιντ Μπερκ, σπουδαίο Άγγλο δημοσιογράφο στο ABC News με δέκα χρόνια καριέρα στη Νέα Υόρκη.
Μες τη χούντα είχατε πολιτική συνείδηση;
Ήμουν πολιτικοποιημένη, αλλά δεν είχα λάβει μέρος σε αντιστασιακές εκδηλώσεις. Συμπαθούσα όλους τους εξορισθέντες, είχα την αγωνία τους.
Σε μια πολιτιστική ανταλλαγή το 1967 είχε έρθει εδώ μια Αμερικάνα εικαστικός κι εγώ ξαναπήγα στην Αμερική ως τραγουδίστρια για μια περιοδεία στα πανεπιστήμια που θα κρατούσε έξι μήνες.
Ο Χατζιδάκις ήταν ο πρώτος που συναντήσαμε εκεί. Τον θυμάμαι να έχει αδυνατίσει. Φορούσε καμπαρντίνα, καπέλο και κράταγε μπαστούνι για να δείχνει σικ. Ένας αλλιώτικος Μάνος, που τότε έκανε το «Ilya darling» στο Μπροντγουαίη. «Καλά έκανες κι ήρθες» μου έλεγε, «αλλά να γυρίσεις μετά στην Ελλάδα. Θα γυρίσω κι εγώ», όπως και έκανε.
Η πρώτη τουρνέ μου ήταν σε φυλακές γυναικών και από τότε έμαθα να τινάζω τα προγράμματα στον αέρα, να μην ακολουθώ συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Θυμάμαι να ’ναι από κάτω οι γυναίκες και από πάνω να τις σημαδεύουν με όπλα σε περίπτωση που γίνονταν έκτροπα.
Η κανονική τραγουδιστική μου δραστηριότητα ξεκίνησε στο Rosary College στο Ιλινόις. Εκεί οι συναυλίες άρχιζαν το πρωί και τελείωναν το βράδυ με πέντε έξι καλλιτέχνες στη σειρά. Έξω όλοι, στο προαύλιο. Πάω και ποιοι ήταν; Ο Μπομπ Ντίλαν, η Τζόαν Μπαέζ, η Μπάφι Σάντε Μέρι και ο Γουίλι Νέλσον. Εγώ θα έβγαινα τελευταία.
Πρώτος θα τραγουδούσε ο Ντίλαν, ... Πιάσαμε την κουβέντα και με τους δύο, θυμάμαι, ενώ ο Ντίλαν με ρωτούσε για την ελληνική μουσική.
Του τραγούδησα το «Θαλασσάκι» και μάλιστα του έδωσα ένα χαρτί με τους στίχους μεταφρασμένους. Ήταν κι ένας τρόπος για να τον ηρεμήσω, εκεί που η Μπαέζ του φώναζε να μην κάνει τον επαναστάτη συνέχεια, αφού τους είχαν υπό διωγμό.
Μετά την εξάμηνη περιοδεία με τρεις συναυλίες ημερησίως γυρνάμε στη Νέα Υόρκη κι όταν παραπονέθηκα στον μάνατζερ, αυτός νόμιζε ότι ήθελα κι άλλες, ενώ εγώ έλεγα πως θα με πεθάνει.
...
Στη Νέα Υόρκη ξαναβλέπω τον Χατζιδάκι, ο οποίος ήθελε να τραγουδήσω σε μια μπουάτ στο Σόχο, αλλά του εξήγησα πως θα με πάρουν με το φορείο. «Κουράστηκες κι εσύ ε; Είδες τι είναι η Αμερική;» ήταν τα λόγια του…
Έφερα στην Ελλάδα τα τραγούδια διαμαρτυρίας του Ντίλαν, τα οποία καταλάβαιναν οι φοιτητές, αφού τους τα μετέφραζα. Θυμάμαι στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, που με τον πατέρα Πυρουνάκη,
πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης
(φώτο δικής μου επιλογής)
τον παπά, οργανώναμε δύο συναυλίες. Σπουδαίος παπάς, αριστερότατος. Δίνουμε την πρώτη συναυλία, ... Ετσι, μας ακύρωσαν τη δεύτερη συναυλία χωρίς να με ενημερώσει κανείς. Πήγα και μου είπαν: «Δεν θα μπείτε μέσα, γιατί δεν θα γίνει η συναυλία. Είναι άρρωστη η Συριώτη». Απάντησα: «Εγώ είμαι η Συριώτη και δεν είμαι καθόλου άρρωστη».
Οι φοιτητές με άρπαξαν στα χέρια και ξανατραγούδησα τα ίδια τραγούδια, ...
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 δίνετε ισχυρό στίγμα και από την τηλεόραση.
Είχα αρχίσει να κάνω εκπομπές στην τηλεόραση ήδη από το 1978. Κάναμε πολύ ωραία ντουέτα με τον Σταύρο Παπασταύρου στην κιθάρα και τότε ο Παπαστεφάνου μου πρότεινε να κάνω δική μου εκπομπή.
Πρωτόβγαλα γενικώς πολλούς καλλιτέχνες απ’ τις εκπομπές μου, όπως τον Κραουνάκη, που αυτός είναι για μένα τώρα ο μεγάλος συνθέτης.
Θαυμάζω τη διαύγειά σας, ειλικρινά!
Δεν έχω πιει, δεν έχω καπνίσει και δεν έχω κάνει κραιπάλες ποτέ. Ζω με το τώρα και όχι με αναμνήσεις. Όλα αυτά που σας είπα σήμερα είχα πάρα πολύ καιρό να τα θυμηθώ. Εσείς το κάνατε με τις ερωτήσεις σας. Τον άντρα μου τον έχασα στα 67 του....
...
Πώς βλέπετε τη ζωή από δω και πέρα;
Ζω μέρα τη μέρα. Τον θάνατο περιμένω ουσιαστικά, αλλά χωρίς φόβο και μεμψιμοιρία. Αν είναι να ’ρθει, θε να ’ρθεί. ...
Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν τη συνέντευξη.
Εγώ σας ευχαριστώ και σας περιμένω στο ρεσιτάλ στο σπίτι μου εδώ στις 10 Ιουλίου.
ΝΙΝΑ 2... Οι πρόβες γίνονται... και σάς περιμένουμε (την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2024, στις 8μιση το βράδυ), για να δείτε το αποτέλεσμα... (Στο θέατρο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ, Κορυδαλλού. Από την Θεατρική Ομάδα Κορυδαλλού ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΑΛΙΩΤΗΣ) https://www.youtube.com/watch?v=sA5zYOCALQ0
Νανουρίσματα εις την Γερμανικήν... Πόσο απλή η μελωδία, και πόσο όμορφη!!!... Όπως όλα τα νανουρίσματα που ανήκουν στην παραδοσιακή μουσική κάθε τόπου...
Schlaflied an Schlaflied - Einschlaflieder Mix || Kinderlieder
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
