Νατάσσα Μποφίλιου... τα αστέρια μας...

Νατάσσα Μποφίλιου... 

είναι ωραίο να βλέπεις ταλαντούχους ανθρώπους στην Ελληνική μουσική σκηνή!  Εδώ, η Νατάσσα... 

Της εύχομαι κάθε επιτυχία!!!! 

 Νατάσσα Μποφίλιου

 

Νατάσα Μποφίλιου - Στην Υγειά μας (Μόνο τα τραγούδια) 

 https://el-gr.facebook.com/NatassaBofiliou

η σελίδα της στο φεις μπουκ

 http://www.ishow.gr/personBio.asp?guid=5737BE66-FA4F-493A-A598-D923251D2335

Βιογραφικό

Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι Ελληνίδα ερμηνεύτρια.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, όπου και μεγάλωσε, και έχει σπουδάσει πολιτική ανάλυση στη Νομική σχολή των Αθηνών. Έχει πτυχίο πιάνου και θεωρητικών μαθημάτων από το Ελληνικό Ωδείο.
Ξεκίνησε την πορεία της στο τραγούδι συμμετέχοντας στις εμφανίσεις του Χρόνη Αηδονίδη.
Το 2004, πήρε μέρος στη Δεύτερη Ακρόαση της δισκογραφικής εταιρίας "Μικρή Άρκτος", διευθυντής της οποίας είναι ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος ("Μικρή πατρίδα", "Δυο μέρες μόνο", "Δεν είσαι εδώ" κ.ά.).
Κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις, με αποτέλεσμα να συμμετάσχει ερμηνεύοντας δύο τραγούδια στο album "Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου", το οποίο με τα 17 τραγούδια που περιείχε συνέστησε στο κοινό νέους καλλιτέχνες.
Ένα χρόνο μετά, έκανε το πρώτο της προσωπικό album σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Κώστα Τσίρκα με τίτλο "Εκατό μικρές ανάσες", από την εταιρία "Μικρή Άρκτος".
Το 2006 συμμετείχε στο album του Σταμάτη Κραουνάκη "Πεθαίνοντας στην Αθήνα", το οποίο περιείχε τη μουσική από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Το 2007, κυκλοφόρησε πάλι από τη Μικρή Άρκτο το CD-single "Εν λευκώ", σε στίχους Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική Θέμη Καραμουρατίδη.
Μέσα στο 2007 το Δίφωνο κυκλοφόρησε μια συλλογή με τον τίτλο "Η Γενιά του 2010", φιλοξενώντας τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου, της Ελεονώρας Ζουγανέλη και του Γιάννη Χαρούλη.
Τα τραγούδια της Νατάσσας που συμπεριλήφθηκαν ήταν από τις «Εκατό μικρές ανασες», το ντουέτο της με την Ελεονώρα Ζουγανέλη, με τίτλο ««Ποιος ξέρει» και το «Στο΄πα και στο ξαναλέω».
Μια ακόμα συμμετοχή για τη Νατάσσα γίνεται το 2008 με το «Τι είν'αυτό που το λένε αγάπη» στο δίσκο «Love Obsession… jazz sensation 2»,του Γιώργου Ψυχογιού.
Το πρώτο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα της συνεργασίας της με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη κυκλοφορεί το Μάρτιο του 2008,τίτλος του "Μέχρι το τέλος", ένα άλμπουμ που κατάφερε να εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς και θεωρείται ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας.
Την Πρωτοχρονιά του 2009 ο ραδιοφωνικός σταθμός «Μελωδία» αναθέτει στους τρεις τους να γράψουν το τραγούδι της χρονιάς, και το «Ευχαριστήριο» είναι το πρώτο τραγούδι που ακούγεται μετά την αλλαγή του χρόνου.
Το Μάρτιο του 2009 κυκλοφορεί, σε παραγωγή Metropolis, το cd-single «Τρία Μυστικά», μία τριπλέτα τραγουδιών μυστικών σημάτων σε ανθρώπους και καταστάσεις αυτής της πόλης και ακολουθώντας την «ανοιξιάτικη παράδοση» των τελευταίων τριών χρόνων, παρουσιάζει ζωντανά τα τραγούδια της τελευταίας δουλειάς της μαζί με εκείνα από τις προηγούμενες, στο Live Stage των Metropolis.
Μια επιτυχημένη σειρά εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα συνεχίστηκε και το 2010, ενώ ταυτόχρονα είχε μόνιμες βάσεις τον Σταυρό του Νότου και τα Orient και GaiA Live στη Θεσσαλονίκη.
Το Μάρτιο του 2010 κυκλοφόρησαν τα «Εισιτήρια Διπλά», για άλλη μια φορά σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη από τη Lyra.
Τα Εισιτήρια Διπλά είναι ένας δίσκος για τη μνήμη: την πρόσφατη και αυτή που χάνεται στο χρόνο.
Μετά από τις επιτυχημένες εμφανίσεις της στο Μετρό,τον Απρίλιο του 2010,η Νατάσσα ξεκίνησε την καλοκαιρινή της περιοδεία,κάνοντας πρώτα μια μεγάλη συναυλία στο Γκάζι για να αποχαιρετήσει το Αθηναϊκό κοινό της, συγκεντρώνοντας σχεδόν 4.000 θεατές.
Μέσα στο 2010, συμμετέχει επίσης σε τρεις δίσκους. Στην "Αστίβη",του Δημήτρη Καρρά με την «Στρογγυλή φωτιά», στο "Cocoon" του Tareq με το «Feel me» και στις "Μικρές Ελπίδες" του Παύλου Συνοδινού με τα «Απαγορευτικόν» και «Μικρές Ελπίδες».
Ο Οκτώβρης την βρίσκει στο θέατρο Κάππα,στην μουσική παράσταση «Έχω ένα σχέδιο»,του Θέμη Καραμουρατιδή,ενώ λίγο αργότερα στο πλεύρο του Παύλου Συνοδινού, στον Πυρήνα.
Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και εμφανίσεις στο Γαία,στη Θεσσαλονίκη θα συμπληρώσουν τον χειμώνα του 2010.
Η είσοδος του 2011 θα την βρει στο πλευρό του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Χαρούλη, στο Gazarte, να τραγουδούν Ξαρχάκο,Χατζηδάκι και Θεοδωράκη,ενώ λίγο αργότερα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά θα εμφανιστεί στο Μετρό.
Αργότερα, εμφανίζεται στην Τελετή Έναρξης των Special Olympics Αθήνα 2011, που ερμηνεύει δικά της τραγούδια, ενώ στην Τελετή Λήξης ερμηνεύει το "Σφίξε με", του Θεόφραστου Σακελλαρίδη και του Στέλιου Λάσκαρη.
Το καλοκαίρι τη βρίσκει για άλλη μια φορά στην Τεχνόπολη του Γκαζιού, καθώς και σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με τη μπάντα της.
Συμμετείχε επίσης, στη συναυλία της Ελεονώρας Ζουγανέλη στο Θέατρο Βράχων, η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε δίσκο την ίδια χρονιά.
Για πρώτη φορά, συμμετείχε και στο ARK Festival που διοργανώθηκε στην Αθήνα, ενώ ο κύκλος των εμφανίσεων της με τον Σταύρο Ξαρχάκο και το Γιάννη Χαρούλη συνεχίστηκε με περιορισμένες συναυλίες ανά την Ελλάδα και μια τελευταία συναυλία στο Παλλάς, τον Οκτώβριο του 2011.

 

Το μέτρημα-Νατάσσα Μποφίλιου 

με ωραίες εικόνες...

   

Το μέτρημα - Νατάσσα Μποφίλιου / Τεχνόπολις 2014 

Σε αυτό το βίντεο...με συγκλόνισε... 

 (θυμήθηκα... τι γίνεται... όταν κι εγώ... μετράω ... φίλους.... )...

Στίχοι: Ευαγγελάτος Γεράσιμος
Μουσική: Καραμουρατίδης Θέμης
Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Τους ανθρώπους της ζωής μου
κάθισα να τους μετρήσω
τους παρόντες, τους απόντες
κάνα δυο περαστικούς.
Όσους ήρθαν για να μείνουν
όσους έφυγαν πριν γίνουν,
τους κοινόχρηστους, τους ξένους,
τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Τους ανθρώπους της ζωής μου
θα ’ θελα να τους κρατήσω...
Τα αγρίμια, τους αγγέλους
και τους πιο κανονικούς.
Όσους άφησαν σημάδι
όσους πήρε το σκοτάδι,
τους εκείνους, τους τυχαίους
τους πολύ προσωπικούς.

Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει
ό, τι με μελαγχολεί.
Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι
ή μου βγαίνουνε πολλοί
σ’ ένα μέτρημα που ανοίγει
την παλιά μου την πληγή.

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, λαμπροί και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
Μποέμ καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να `χουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία
Φτωχοί συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα
οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα...
Όσοι ζουν με το αίσθημα....
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....

Σας περιμένω στις επόμενες μουσικές τις εξαίσιες!!!

Lamprini